Het gebruik van gember bij uitwendige therapie
Over het gebruik van gember
Als patiënten voor het eerst komen leid ik ze even rond in de praktijk. Ze zien dan ook het keukentje, de kruiden en andere middelen die we daar bereiden en bewaren.
De toepassingen die worden gegeven door verpleegkundigen lijken wel op huis-tuin en keuken oplossingen van onze (over) grootmoeders en die in oostelijke buurlanden nog wel gekend en toegepast worden. Denk aan wikkels of kompressen met uien, gember, kamille, mosterdzaad, kwark. Maar ook toepassingen met zout, aardappels, honing of ei. Binnen de antroposofische zorg zijn deze geprofessionaliseerd en worden niet intuïtief- maar met kennis van zaken gekozen en toegepast getuige de totstandkoming van het boek ‘Uitwendige therapie’. Dit fantastische handboek voor verpleegkundigen is geschreven vanuit kennis en ervaring van de 4 verpleegkundige auteurs. Het is nog steeds te koop, zij het via het goedkopere circuit van de 2de hands of internetwinkels.
We gaan er vanuit dat de middelen uit de natuur die we gebruiken een geneeskrachtige werking hebben. Naast dat we de kennis van vroeger op kunnen zoeken in oude geschriften, leren we op de ( fantastische !!) opleiding planten ‘waar te nemen’ en zo te ontdekken waar de krachten zitten en hoe we deze kunnen gebruiken.
De toepassing van een wikkel of kompres beoogt een boodschap af te geven aan het lichaam, bijvoorbeeld gember op de nieren bij artroseklachten.
Het gaat als volgt: De patiënt ligt in bed en nadat ik het gember kompres heb aangelegd, pak ik de patiënt van top tot teen in met warme doeken en dekbed, sluit de gordijnen en vertrek. De patiënt ervaart de werking van de gember op de nieren. en Het lichaam krijgt als het ware een boodschap van de gember hoe het haar werk goed kan doen om de klacht te verhelpen. Om deze boodschap te verstaan is tijd, rust, warmte en stilte nodig. Na een half uur kom ik terug om het kompres weg te nemen. Vaak spreekt de patiënt haar verwondering uit over wat ze heeft gevoeld. Nadat ik haar weer heb ingepakt gaat de rust in. Ik vertrek om na nog een tweede half uur weer terug te komen, nu met een kopje thee en crackertjes. De toepassing wordt wekelijks herhaald totdat het lichaam de boodschap begrepen heeft. Dat merk ik doordat het gaat tegenstaan bij de patiënt. “zo is ‘t wel genoeg’’ .
Bij mensen met artroseklachten leer ik de patiënt, hoe zij zelf thuis deze toepassing kunnen doen; de eerste 10 dagen elke ochtend en daarna wekelijks 3 keer. Tussentijds een controlegesprekje om vragen te stellen.
Na een periode van geduldig doorgaan ( dat kan niet iedereen) komen de vreugdekreten: “Ik kan weer op mijn knieën in de tuin werken!!”of “De emmer water lijkt opeens veel lichter”. Bij iemand met forse artrose aan de handen hoorde ik: “Ik heb minder of geen pijn meer in handen, af en toe wel in polsen.” Maar ook; “dit heeft ook op ziele niveau wel het een en ander weer in beweging gebracht…Let nog beter op voeding, heb nog wel het een en ander af te leren op dit gebied! En op warmtehuishouding in algemeen.”.
Niet alleen de nieren, of de gewrichten worden ondersteund maar HEEL DE MENS.
Het moet mij van het hart dat ik, als ik deze berichten in mijn mailbox vind, vervuld ben van dankbaarheid en maak een diepe buiging voor de natuur.
Marion Gores: Wil je als verpleegkundige je vak op deze manier verdiepen? ? Dat kan bij Plegan opleidingen
Heb het goed,
Marion Gores
